Ten artykuł jest skierowany zarówno do osób, które chcą napisać swój pierwszy wiersz, jak i do tych, którzy dzięki liryce chcą poprawić swój powieściopisarski warsztat. Dzisiaj skupimy się na tym, od czego wyjść, jak zacząć. Pisanie poezji to jeden ze sposobów na przekazywanie uczuć. Wielu autorów epiki ma w swoim dorobku także wiersze. Jeśli chcesz przełamać swoją pisarską barierę, zacząć pisanie od podstaw, przeczytaj koniecznie ten artykuł.
Czy warto zaczynać przygodę z pisaniem od wierszy?
Nie da się tak po prostu odpowiedzieć na to pytanie. Pisanie to nałóg, potrzeba, czasami pasja, która powoli przeobraża się w coś więcej. Jeśli czujesz, że poezja wręcz Cię wzywa, zamierzam pomóc Ci rozwinąć swoje skrzydła. Na mojej stronie znajdziesz mnóstwo porad dotyczących pisania różnych utworów, w tym także poezji. Jeśli natomiast celujesz w dłuższe formy, chcesz zostać powieściopisarzem i brakuje Ci solidnego warsztatu, poezja to dobry wybór na początek. Zyskasz lepsze zrozumienie tego, co chcesz robić, poznasz samego siebie. Jeśli poczułeś po moim wstępie, że wiersze pisze się łatwiej niż powieści, dlatego są dobre na start, niestety muszę Cię zmartwić. To nie tak. W jednym i drugim można osiągnąć mistrzostwo, jednak napisanie wiersza trwa znacznie krócej niż napisanie powieści. Tworząc wiersz szybciej uczymy się na błędach, dlatego polecam pisać je, jeśli dopiero zaczynasz z pisaniem. Kto wie, może dzięki temu odżyje jeszcze poezja? Ja jestem zdecydowanie za 🙂
Poezja – od czego zacząć?
Na samym początku weź czystą kartkę, długopis i… napisz to, co leży Ci na sercu. Wiersze nie muszą być długie, sztuka to napisać tekst, który pobudza innych do myślenia. Jeśli mimo wszystko czujesz blokadę, żeby coś napisać albo zwyczajnie obawiasz się, że te uczucia nie nadają się na poezję, pokażę Ci, że można zacząć od pierwszej myśli. Pierwsze co przychodzi mi do głowy w tym momencie to emocje związane z jutrzejszym dniem.
Piszę na swojej kartce: Obawy przed jutrem zagnieżdżają się w moich myślach. Teraz kolej na ciebie. Napisz w jednym zdaniu, co czujesz. Kolejny krokiem jest na przykład zastosowanie porównania. Oczywiście sposoby na napisanie wiersza można mnożyć, ale dodając porównanie wychodzi mi takie zdanie: Obawy przed jutrem zagnieżdżają się w moich myślach… jak chmury zasłaniają widok na poniedziałkowe słońce. Spróbuj do swojego zdania dopisać porównanie. Niech będzie dokładnie takie, jak czujesz. Skoro mamy już jedno zdanie, chciałbym złożyć Ci serdeczne gratulacje 🙂 Razem napisaliśmy pierwszy wiersz 🙂 Wystarczy zastosować odpowiedni podział i z mojego zdania tworzy się taki oto utwór:
Obawy
przed jutrem zagnieżdżają się
w moich
myślach jak chmury
zasłaniają widok
na poniedziałkowe
słońce
Spróbuj podzielić swoje w dowolnej liczbie znaków tak, żeby dla Ciebie brzmiało dobrze. Nie przejmuj się brakiem rymów, ani tym, że jest krótki. To przecież pierwszy wiersz, twój krok na drodze do rozwoju. Wiersz tego typu brzmi niczym opis narracji w powieści pisanej z perspektywy pierwszej osoby i z tego powodu uczy pisać. Teraz kolej na Ciebie, jeśli chcesz, pochwal się w komentarzu swoim wierszem 🙂 W kolejnych lekcjach dowiesz się więcej o tym, jak napisać wiersz bardziej świadomy.
Kiedyś w latach szkolnych coś tam próbowałam pisać w pamiętnikach i jeździłam na konkursy recytatorskie .Dziś mam już 45 lat i to pisanie przewija się jedynie w krótkiej przygodzie z blogowaniem i spisywania moich przemyśleń gdzieś do szuflady .
Naszło mnie na spróbowanie tych wierszy ,więc piszę,choć zupełnie nie mam pojęcia jak to robić .
Niemy ból niespełnionych oczekiwań i pragnień , wżera się aż po skronie ,nie daje wytchnienia, pulsuje i dławi,nie daje wypowiedzieć i wykrzyczeć.
Kolejna przegrana nadzieja ,prawda którą wypieram i nie pozwalam na bycie tu i teraz .
Zapomnieć, przespać, zakłamać rzeczywistość, przetrwać..
Więzień czasu
Wymiary w mojej głowie , zaplątane,rozpychające się,nachalne .
Przyszłość wygrywa z teraźniejszością i tęskni za przeszłością.
Dziękuję za komentarz 🙂 Chociaż może wydawać się, że pisanie wierszy na samym początku powinno być mocno nakierunkowane, sam fakt, że się pisze pozwala na wgłębienie się w temat. Co jakiś czas staram się pisać kolejne artykuły na temat różnych stylów. Mogę na pewno polecić Pani, aby spróbowała techniki wiersza białego. Zabawa z małą ilością słów, praca nad słownikiem, pomagają w rozwijaniu naszego warszatu oraz interpretacji własnych uczuć.
Zawieszony w tym obcym kraju
Jak marionetka z oderwanym sznurkiem
Staram się żyć jakby nic się nie stało
Jak gdybym nigdy tu nie przybył
Dziękuję za podzielenie się swoim wierszem. Bardzo ciekawa próba!
Jestem na ziemi bez życia powalona jak drzewo Z porozdzieranym sercem Ja w czarnej sukience
Bardzo ciekawie! Lubię, kiedy poezja tak mocno dotyka nas zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Ostatni wers dodaje głębi. Świetnie Pani idzie, pozdrawiam serdecznie 🙂
Bardzo dziekuje ,nie spodziewalam sie az takiej recenzji Czy moge podzielic sie z Panem jeszcze jednym wierszem ?
Proszę się podzielić z nami swoim wierszem 🙂 Krótka forma poezji warta jest wielu prób i eksperymentów.
Na mysl o milosci serce jak ptak trzepocze skrzydlami
Bardzo króciutko, jeśli wiersz byłby zapisany w jednym wersie. Warto poeksperymentować z formą zapisu 🙂 Porównanie opisujące miłość, choć dosyć znane, obrazowo opisujące uczucie. Idzie Pani bardzo dobrze, pozdrawiam!
Strach boje się jutra co mnie spotka co się wydarzy boje się że to zagnieździ się w mojej głowie i nie będę mogła zobaczyć co naprawdę mnie otacza
Bardzo trafiające do odbiorcy emocje, w których niemalże można przejrzeć się samemu, jak w lustrze. Proszę popracować nad formą zapisu, potrafi ona uwypuklić znaczenie.
smutek w moim sercu
pojawił się
jak gwałtowna burza
w słoneczny dzień
ale fala pocieszenia
jak na morzu
w moich sennych marzeniach
ogarnęła mnie
w momencie kiedy oddałam
Tobie
zmartwienie swe
dziękuję za ten wpis! wszystkiego dobrego <3
Bardzo dziękuję za komentarz! Wiersz bardzo ładny, podoba mi się szczególnie jego początek. Zastanowiłbym się nad wykorzystaniem „Tobie”, jako jedyny wyraz z wierszu wybija się, bo jest napisany z dużej litery. Jeśli taki był zamysł dla znaczenia, a nie tylko dla pisowni języka polskiego, to bardzo dobrze! Pomyślałbym jeszcze nad jego zakończeniem, np.
w momencie kiedy oddałam
zmartwienie swe
do bezpiecznej przystani
twoich ramion
oczywiście, Pani wiersz jest bardzo dobry, podaje jedynie pomysł jak można jeszcze nad nim popracować 🙂
pozdrawiam serdecznie!